من از یه نفر حرف قشنگی شنیدم که می گفت:
آدما جفت جفت آفریده میشدن و از اول زندگی تا آخرش با هم زندگی می کردن
ولی وقتی آدمو هوا از بهشت رونده شدن و به زمین اومدن دیگه نسلهای بعد
هرکدوم جفت خودشونو گم کردن و باید دنباله عشق خودشون روی این دنیای
خاکیه بزرگ بگردن که بعضیا عشقشونو پیدا میکنن و تا آخر عمرشون عاشقونه
زندگی میکنن و بعضیا هم نمیتونن جفتشونو پیدا کنن و تا آخره عمرشون تو
حصرت عشقشون میمونن
